Celebrating Passion for Food
” निसर्गाची करणी नी नारळात पाणी …” अवघ्या महाराष्ट्राचे श्रीफळ म्हणजे नारळ !. आमच्या कोकणात तर नारळावाचून पान हालत नाही . उसळी , पालेभाज्या , आमट्या , वरण , मासे , चिकन , मटण , अहो इतकेच काय गोडधोडाच्या पदार्थांत सुद्धा वेगवेगळ्या रूपांत खोबरे वापरले जाते .
…
एका टुमदार बंगल्यात एक रिपोर्टर तरुणी आगंतुकासारखी परवानगी वगैरे न विचारता , डायरेक्ट आत शिरते . किचनमध्ये धडक मारत तिथे उभ्या असलेल्या एका सदाबहार जोडप्याला आश्चर्याने विचारते , ” सर , आम्ही तुम्हाला चक्क बटाटावडा खाताना पाहतोय..” चेहऱ्यावर जमेल तेवढे लाघवी हास्य ठेवून आपल्या महाराष्ट्राचे लाडके म्हाग्रू उत्तरतात ,” माझ्या आवडीचे चमचमीत पदार्थ मी नेहमीच खातो !” पुढे तिचा भोचकपणा , ” तरीही इतका फिटनेस …” ” ए बाई कशाला नजर लावती माझ्या नवऱ्याला “, असा सुप्रिया मॅडमचा लुक .. यावरही सचिनजींनी ,’ कोणी काही म्हटले तरी मैं वडा खाकर ही दम लूंगा ‘, असा आविर्भाव ठेवून , परत निरागस हसून बायकोकडे डोळे मिचकावून एक मिश्किल सिक्सर लगावलाच . ” बायकोचे प्रेम नि बटाटावडा ..”
…
मागच्याच आठवड्यात मी एका फूड ग्रुपवर कुळथाच्या पिठीची ( https://kalimirchbysmita.com/kuilth-pithla-recipe-in-marathi/ ) रेसिपी आणि त्या संदर्भातला माझा ब्लॉग शेअर केला होता . तो वाचून त्या ग्रुपवर मला इतक्या भावनिक कंमेंट्स आल्या की मला हे कळून चुकले की काही गोष्टी काळाच्या चक्रात बिलकुल अडकून नाही राहत . त्या आठवणी सदैव आपल्यासोबत राहतात .
…
The comfort food for me is something that shares a deep emotional connect with my remembered childhood memories, and one of the dish that features on this list is “Kadhi“! While some of you dear readers, are drooling at the mere mention of Kadhi, allow me a moment to gather myself, as I find myself at the brink of tears reminiscing my late Grandmother (Nani).
…
आज #worldbookandcopyrightday च्या निमित्ताने.. यावर्षी म्हणजे २०२१ ची थिम आहे , ” To share your story ” म्हणून हा लेखनप्रपंच!
…
महाराष्ट्राची “मासेमारी राजधानी” म्हणून संबोधण्यात हरकत नाही , अशा ” रत्नांगिरी ” या रत्ननगरीतला माझा जन्म , आणि कोकणी माणसाच्या गुणसूत्रांचा भाग ठरावा , इतके मत्स्यप्रेम माझ्याही नसानसांत दौडत आहे . त्यामुळे पानात वाढलेला मासा हा कुठल्याही आकाराचा असला, तरी दोन घास जरा जास्तच पोटात पडतात ,यात कोणत्याही मिश्राहारी कोकणी जीवाचे दुमत नसावें !
…
” ती आली , तिला पाहिले आणि तिने जिंकून घेतले सारे ..” केवढी सुंदर दिसत होती , सडपातळ , करकरीत बांध्याची , नाजूक धारेची , नुकतेच पाणी शिंपडल्यामुळे तिच्या हिरव्याकंच शरीरावरचे पाण्याचे थेंब सकाळच्या सूर्यप्रकाशात अगदी रत्नांसारखे चमकत होते ..
…