Celebrating Passion for Food
दिवसाची सुरुवात मस्त पैकी आल्याच्या कड्डक चहाने आणि त्यानंतरच्या पोटभर पौष्टिक न्याहारीने व्हावी याकडे माझा नेहमीच कल असतो . आमच्या घरात सगळेच खवय्ये असले तरी सकाळी मात्र सगळ्यांना साधा सुधा नाश्ताच आपलासा वाटतो . म्हणून रोज नाश्त्याला काय करायचे याचे आठवड्याभराचे वेळापत्रक आदल्या शनिवारी रविवारी तयार करून ठेवते म्हणजे आयत्या वेळी घाई होत नाही .
…
” भाकरी ” – हा शब्द , नुसता उच्चारला तरी केवढा क्षुधा तृप्तीचा आभास आहे ! आपले हिंदी भाषिक भाऊबंद ” रोटी” या शब्दातून अन्नाला संबोधतात !
…
वैशाख – ज्येष्ठात तप्त भाजून निघालेली भात जमीन ! नदीवर जाताना हलकासा उतार.. पायातलया स्लिपरच्या आत त्या टोकदार ढेकळामुळे टोचणी लागून तोंडातून ” सलईईई आईईई ” असे उद्गार आपसूकच बाहेर पडायचे . मग नदीच्या आटलेल्या प्रवाहात बसून थंड पाण्यात आरामात पाणी उडवत खेळणे .
…
” लहेजा जरा ठंडा रखें जनाब, गरम तो हमें सिर्फ चाय पसंद है!”, असा इशारात्मक संदेश असो की ” चहाला वेळ नसते , पण वेळेला चहा मात्र लागतो !” ,अशी चहाच्या दुकानातील पाटी असो , आणि अगदीच जरासा गजल चा “कभी देखा ही नहीं मौसम मैने , ‘तेरी तलब रही हमेशा चाय कि तरह !” असा गुलाबी अंदाज असो, काश्मीर ते कन्याकुमारी , गल्ली ते दिल्ली , पायवाट ते हायवे , जिकडे तिकडे व्यापून गेलाय आपले आयुष्य, हा ‘चहा ‘!
…
मला लहानपणापासूनच देवाधर्माची फार आवड होती . या वाक्याचे स्पष्टीकरण पुढे माझ्या ब्लॉगमध्ये होईलच ! याचा अर्थ अगदीच उठता बसता ‘ देव देव ‘ करणे, किंवा देवाधर्माचे अवडंबर माजवणे नाही , माझ्या देवाच्या बाबतीतल्या फीलिंग्सच वेगळ्या होत्या .
…