Celebrating Passion for Food
कोकणी शाकाहारी जेवण हे सांबार ( दक्षिण भारतीय नव्हे ), उसळी, सुक्या भाज्या, तव्यात तेलावर परतलेल्या ताज्या भाज्या, लंगडी मध्ये शिजवलेल्या मिरच्यांच्या फोडणीवरच्या पालेभाज्या , फळभाज्या तसेच कंदांची कापे, तळलेली भरली मिरची, वड्या, दह्याच्या कोशिंबिरी, आंबट गोड चटण्या अशा नानाविध प्रकारांनी समृद्ध! मला ठाऊक आहे , काही ना काही मी नक्कीच विसरले असेन, वरील वर्गवारीत!
…
“किती सांगू मी सांगू कुणाला , आज आनंदी आनंद जाहला..” “जिस्का मुझे था इंतेझार , वो घडी आ गयी आ गयी… “
आज हमको मिले हैं लहानुले बांगडूले , अभी हमने बनाये उसके सुके….
…
मराठी व्याकरणात ” विशेषण ” हा एक थोर प्रकार आहे . एखाद्याच्या बोलण्यात या विशेषणांची अचूक , चपखल पखरण असली ना की ऐकणाऱ्यांवर त्या व्यक्तीची आपसूकच भुरळ पडते . तसेच खाद्यपदार्थांचे सुद्धा आहे .. एखाद्या गृहिणीला तिच्या रांधपाची तारीफ करताना “चांगले जेवण झालेय हां वहिनी..” असे नुसते म्हणण्यापेक्षा , ” काय लुसलुशीत मोदक झालेत किंवा खरपूस भाकरी झालीय, मिसळ तर एकदम चमचमीत , मजा आली .” असे म्हणून पहा .. ती दमलेली अन्नपूर्णा , कशी दवबिंदूचा शिडकावा झाल्यावर गुलाबाचा ताटवा तरतरीत दिसतो तशी खुलून येईल . आपली समृद्ध मायमराठी सुद्धा ‘अमृतातेहि पैजा जिंके ‘ इतकी गोड नाही का ? आले ना विशेषण …… काही विशेषणे तर इतकी स्पष्ट की पुढे काही स्पष्टीकरणाची गरजच भासत नाही . म्हणजे खुसखुशीत म्हटले की कचोरी , चुरचुरीत म्हटले की फोडणी, कुरकुरीत म्हणजे भजी , करकरीत कैरीची फोड तसे सुरेश वाडकरांचा आवाज ऐकला की एकच विशेषण आठवते ते म्हणजे ” मधाळ ” ! आणि लाडू म्हटले की तुपाळ , रवाळ या विशेषणांनी त्यांची पारख झालीच म्हणून समजा !
…
“करंजी ग करंजी , तुझ्या पोटात सुखाचं ग सारण … तुला ग्रहण करताना खाणारा होई आनंदी , परंतु देणाऱ्याच्याही पदरात पडे आनंदाचे दान! म्हणूनच तुझ्या कडांना घालते ग वळणदार मुरड !”
…