Celebrating Passion for Food
भारत देशाला एका वाक्यात जर अनुभवायचे असेल तर मी तर म्हणेन ” A Rich Land of Festivals ” – सणांचा अतुलनीय वारसा लाभलेला भिन्न प्रकारच्या संस्कृतीने नटलेला देश आपुला ! उगाचच नाही , आपली दिनदर्शिका , मग ती कालनिर्णय असो कि महालक्ष्मी , लाल रंगानी महिन्यातलया कितीतरी तारखा रंगल्या असतात !
…
कल्पनाशक्ती ही ज्ञानापेक्षा महत्त्वाची असते , तिचे पंख लावून मन कुठल्याही गगनात उंच भराऱ्या मारू शकते ! असे वाचलेले कुठेसे आठवत आहे मला , आणि ते बऱ्याच अंशी खरही आहे . मनोविज्ञान म्हणते दिवस भराच्या थकव्यानंतर जर तुम्ही शांत डोळे मिटून आपल्या आवडीच्या खाद्य पदार्थ आणि त्यांसोबत जुळलेल्या आठवणी जागवल्यात तर तुमचे मन एका पॉसिटीव्ह एनर्जी ने उत्साहित होते आणि तुमचा थकवा दूर पळून जातो !
…
कोणत्याही जागतिक संकटापेक्षा एका गृहिणीला भेडसावणारा प्रश्न म्हणजे ” रोज नाश्त्याला काय बनवायचे ” आणि त्यातून जर घरात लहान मुले , म्हातारी माणसे , आणि कोणी रोज आरोग्यमंदिर म्हणजेच जिम जाणारे असतील तर काही विचारायलाच नको ! प्रयेकाच्या चवीला आणि तब्येतीला पटतील असे पदार्थ बनवणे म्हणजे तारेवरची कसरतच !
…
Vada Pav is a quintessential Mumbaiya savory snack that transcends the barriers of caste, creed, religion, financial status and is relished by millions of Mumbaikars on a daily basis. Vada Pav is an emotion, a feeling that is hard to put forth in few words and can only be experienced.
…
छोले भटुरे हा पंजाबी खाद्यसंस्कृतीचा भाग असला तरी देशीविदेशी याने आपली ख्याती पसरवली आहे . पंजाबी ढाब्यांची आणि दिल्लीच्या खाऊ गल्लींची शान असलेले हे छोले भटुरे सगळ्यांचे आवडते ! तसे भटुरे हे पुरीच्या कुटुंबातले परंतु हे बनवताना आंबवण्याची( किण्वन ) प्रक्रिया केली जाते . ही एक पूर्ण रासायनिक प्रक्रिया आहे . घरी मात्र भटुरे बनवताना ते ढाब्यांवर मिळतात तसे चवीचे बनत नाहीत, तेलात नीट फुगत नाहीत , अशी बऱ्याच जणांची तक्रार असते . म्हणूनच आजच्या ब्लॉगमध्ये जितक्या आवश्यक टिप्स आहेत तितक्या मी खाली देतेय , नक्की वाचा .
…
आठवड्याचे सात वार परंतु आताशा माझ्यासाठी दोनच पद्धतींचा दिवस उजाडतो . एक म्हणजे रेसिपी शूटचा दिवस , मग ती रेसिपी कोणतीही असो , त्यानंतर चा पसरलेला ओटा आणि घर आवरताना कोणालाही वाटेल की गावजेवण घडले की काय इथे ! दुसरा दिवस म्हणजे स्वतःचे आणि घरातले चटकन आवरून , सकाळपासून ते रात्रीपर्यंत लॅपटॉप वर सोशल मीडिया अकाउंट पाहणे , ब्लॉग्स लिहिणे , विडिओ एडिटिंग अशी कामे करण्यासाठी , मी गणपती चौरंगावर बसतात तशी आपली जागा पकडते !
…
काही पदार्थांचे नाव घेतले ना की तो पदार्थ समोर नसला तरी माझी ज्ञानेंद्रिये अगदी टवकारून त्यांचा आनंद घ्यायला लागतात ! जसे आईने फोन वर फक्त म्हणायचं अवकाश की वालाचे बिरडे बनवतेय , आपोआप माझ्या जिभेवर बिरड्यात घातलेल्या रसाळ शेवग्याच्या शेंगाचा रस उतरू लागतो . माशांच्या रटरटणार्या कालवणाचा आवाज मनाला गुदगुल्या करून जातो !
…
लोकल ट्रेन ला मुंबईची लाइफलाइन म्हटले जाते , हजारो जणांचे पोट भरण्यासाठी वेळेवर कामावर पोचवण्याचे , स्वस्त प्रवासाचे साधन ! आणि कधी या लांबच्या प्रवासात , मुंबईच्या मुसळधार पावसात अडकून पडलेल्यांना , किंवा नुसताच कधीतरी टाईमपास करताना , जिभेला आणि पोटाला तृप्त करणारा वडापाव हा सुद्धा कुठल्या लाईफलाईन पेक्षा एका इंचानेही कमी नाही असे मी म्हणेन !
…
लोकल ट्रेन ला मुंबईची लाईफ लाईन म्हणजे जीवन रेखा संबोधले जाते कारण रेल्वेच्या घडाळ्याच्या काट्यासोबत स्वतःच्या पोटामागे धावणाऱ्या लाखों लोकांना निश्चित स्थानी वेळेवर पोचवायची जबाबदारी ती पार पाडते!
…
भारताची खाद्यसंस्कृती ही एका अथांग महासागरासारखी, निरनिराळ्या प्रादेशिक खाद्य संस्कृती या सागरातील अमूल्य मोतीच जणू ! या सागरात जितके खोलवर जाऊ तितकेच वैविध्यपूर्ण सांस्कृतिक अनुभव मिळतात ! एक प्रसिद्ध म्हण तुमच्या कानांवर पडलीच असेल , ” प्रत्येक चार मैलागणिक भाषा बदलते आणि मैलागणिक पाणी !”
…