Celebrating Passion for Food
वैशाख – ज्येष्ठात तप्त भाजून निघालेली भात जमीन ! नदीवर जाताना हलकासा उतार.. पायातलया स्लिपरच्या आत त्या टोकदार ढेकळामुळे टोचणी लागून तोंडातून ” सलईईई आईईई ” असे उद्गार आपसूकच बाहेर पडायचे . मग नदीच्या आटलेल्या प्रवाहात बसून थंड पाण्यात आरामात पाणी उडवत खेळणे .
…
” लहेजा जरा ठंडा रखें जनाब, गरम तो हमें सिर्फ चाय पसंद है!”, असा इशारात्मक संदेश असो की ” चहाला वेळ नसते , पण वेळेला चहा मात्र लागतो !” ,अशी चहाच्या दुकानातील पाटी असो , आणि अगदीच जरासा गजल चा “कभी देखा ही नहीं मौसम मैने , ‘तेरी तलब रही हमेशा चाय कि तरह !” असा गुलाबी अंदाज असो, काश्मीर ते कन्याकुमारी , गल्ली ते दिल्ली , पायवाट ते हायवे , जिकडे तिकडे व्यापून गेलाय आपले आयुष्य, हा ‘चहा ‘!
…
मला लहानपणापासूनच देवाधर्माची फार आवड होती . या वाक्याचे स्पष्टीकरण पुढे माझ्या ब्लॉगमध्ये होईलच ! याचा अर्थ अगदीच उठता बसता ‘ देव देव ‘ करणे, किंवा देवाधर्माचे अवडंबर माजवणे नाही , माझ्या देवाच्या बाबतीतल्या फीलिंग्सच वेगळ्या होत्या .
…
उन्हाळा आणि आंबा ह्या दोन गोष्टी एका मराठी कुटुंबात समानार्थी मानल्या जातात , म्हणजे मला असे वाटते हो , जरा कुठे फेब्रुवारी संपतोय , तर रोजच्या बाजारहाटाला जातानासुद्धा , मंडईत आंब्याच्या चौकशा सुरु होतात .
…
लोकं शाकाहारी असतात , मांसाहारी असतात , मी स्वतःला मत्स्याहारी जास्त मानते . एखाद्या आठवड्यात मासा मग तो कोणत्याही आकारमानाचा म्हणजे २-३ फुटाची सुरमई किंवा रावस ते सांडग्यांच्या आकाराच्या कोळंबी असल्या तरी आपले काम चालते . ते सुकट , सोडे , जवळा हे असे म्हणजे फक्त तोंडी लावणे , ते या आधीच्या प्रकारात मोडत नाहीत .
…
स्वयंपाक घर हा कॅलिडोस्कोप आहे असे म्हटले तर वावगे ठरणार नाही . फडताळातल्या इंद्रधनुष्यी रंगाच्या सामानाने भरलेल्या बरण्या , डबे खिडकीतून येणाऱ्या सूर्यप्रकाशात अगदी तशीच रंगाची उधळण करीत असतात . कुठे नारिंगी रंगाच्या मसुरीच्या डाळी शेजारी पिवळीधम्मक चण्याची डाळ बाजूला बसलेल्या हिरव्या मुगांना खेटून घट्ट बसलीय तर बाजूच्या बरणीत पांढरे वाटाणे ” मेरा नंबर कब आयेगा ” म्हणत माझ्याकडे आशेने बघतायेत .
…
कोकणी खाद्यसंस्कृतीत कडधान्याचे अनन्यसाधारण महत्त्व आहे . रोजच्या जेवणात तोणाक , उसळ , आमटी किंवा सांबार असल्याशिवाय घास घशाखाली उतरेल तर शप्पथ ! लहानपणापासून आमच्या घरी महिन्याचा किराणा वेगळा आणि ३-४ महिन्यांना पुरेल इतके कडधान्ये वेगळे असे भरले जायचे . मूग, मटकी , काळे चणे , पांढरे वाटाणे , हिरवे वाटाणे , काळे वाटाणे , काबुली चणे , चवळी ( जाड , बारीक दोन्ही ) , राजमा , पावटा , कुळीथ आणि कडवे वाला चा तर विचारू नका वेगळाच थाट मांडला जायचा ! ही सगळी कडधान्ये व्यवस्थित निवडून डब्यांत कडुलिंबाच्या पाल्यासकट भरली जायची , कीड लागू नये म्हणून !
…